Świętokrzyski przelot próbny

To na początek wnioski końcowe.

1. Ta wycieczka biegowa była zarąbistym pomysłem.

2. Potwierdzam, że buty Brooks Cascadia rządząąąąą - to nadal mój obuw namber 1 na teren "niepłaski".

3. Już wiem jakie są moje słabe punkty i w jakim jestem miejscu.

4. Warto testować sprzęt przed zawodami.

A teraz o samym treningu czyli wycieczce. Z Warszawy do Bodzentyna dojechaliśmy w deszczu w trochę ponad 2 godziny. Na szczęście tam wypogodziło się i po godz. 10 ruszyliśmy na swoje trasy. Ja na biegową, Wojtek rowerową - na przerwę regeneracyjną spotkać się mieliśmy w Kakoninie. Trasę znałam - w październiku 2012 r. pokonałam ją z grupą podczas biwaku biegowego z obozybiegowe.pl i wspominam jako miejscami ciężką, ale bez przesady. Jak będzie tym razem na solowych występach?  

Odcinek Bodzentyn-Św. Katarzyna - Ja, las, chlupot i mlask 

W ramach rozgrzewki zaczyna się od ostrego podbiegu asfaltem, ale potem w lesie jest już bardziej relaksowo, zresztą nóżki są świeże jeszcze. Wokół mnie nikogo, mam las dla siebie i jedyne co mi towarzyszy to szum drzew, chlupot wody w bukłaku i mlask butów o błoto, które zalega na szlaku po deszczu. Ta chlupocząca woda będzie moim głównym wrażeniem słuchowym tego dnia. Myślę, że gdybym nalała do bukłaka śmietany to do celu wycieczki dobiegłabym z niezłą porcją eko-masła na plecach. Po 48 minutach docieram do kasy biletowej w Św. Katarzynie i z bilecikiem wbiegam do Parku Narodowego. 

Odcinek Św. Katarzyna - Łysica - Ktoś miał nadzieję że jest kozicą 

Mój plan był ambitny. Dwa lata temu na wspomnianym biwaku nie dałam rady podbiec tego kawałka na Łysicę, więc taki był mój cel na teraz. I co? Dalej nie daję rady podbiec tego kawałka. Mijam biegiem kilka grup turystów, ale na kamiennych schodach odcina mnie, tętno mam 181 i przechodzę do szybkiego marszu. Shit! To mnie trochę zdołowało, ale z drugiej strony - jest to jak dla mnie hardkorowy kawałek trasy z wielkimi kamorami. Żebym tam wbiegła, musiałby się spełnić jeden z dwóch warunków: 1) musiałabym mieć ze sobą zapasowe płuca, a że plecak Keczuła mieści tylko 10 litrów, to zapasowe płuca zostawiłam w domu, 2) musiałabym przejść ekspresową reinkarnację i odrodzić się jako Izabela Zatorska na przykład. Proces reinkarnacji nie nastąpił jednak, więc pozostał mi szybki marsz pod górę i wznowienie biegu na szczycie.

Odcinek Łysica  - Kakonin - Skaner w oczach

Tu postanawiam poćwiczyć zbieganie w trudnym terenie, a jest trudno, bo lecę wąskim parowem pełnym błota i śliskich kamieni. Biegnę szybko, staram się nie wypierniczyć, bo gleba tutaj może drogo kosztować. Wzrokiem omiatam non-stop ścieżkę przede mną, koncentracja 200%. W końcu Kakonin (na liczniku 13,5 km) i średnio dobra informacja, że Wojtek ma do tego miejsca jeszcze 10 km pod górę. No nic, siedzę schowana przed wiatrem na przystanku PKS, stygnę w krótkich spodenkach i uzupełniam paliwo - orzechy brazylijskie i kanapkę chleba z siemieniem posmarowaną własnej roboty pastą z orzechów laskowych z kakao. 

Temat opiszę niebawem szerzej, ale ogólnie to od miesiąca testuję na sobie dietę low-carb i jej zastosowanie w sporcie. Wojtek dojeżdża w końcu spocony jak koń pociągowy mając w nogach 60 km i po krótkim wspólnym popasie znów się rozstajemy - przede mną bardziej lajtowy kawałek z mocną końcówką. 

Odcinek Kakonin - Łysa Góra - Oj przydałaby się latająca miotła 

W lesie - zresztą uroczym - znów jestem sama. Tu huśtawka - ciut w górę, ciut w dół i tak cały czas. No i sporo w sumie po płaskim. Jestem jednak zmęczona i parę razy przystaję oraz robię 100 m marszu. Ze strachem myślę o czekającym mnie podbiegu na Łysą Górę na końcu wycieczki i o tym, jak ja kurkawodna pokonam na zawodach 28,5 km z 2 razy większym przewyższeniem. Oj trzeba ostro trenować, a czas leci. Asfalcik pnący się do góry po drodze do Klasztoru Święty Krzyż jest w sumie bardzo przyjemny, ale ja już mam trochę dość. Włączam system mikrodcinków - to do tego drzewa ze znakiem, a teraz do tego kosza na śmieci, ok, teraz do zakrętu. W końcu wpadam na górę, dostaję gratulacje od paru osób, jakbym co najmniej ukończyła Transvulcanię i przede mną już tylko zbieg do Nowej Słupii.  

Odcinek Łysa Góra - Nowa Słupia - gdzie król piechotą chodził ;-)

Na koniec tzw. "Droga Królewska". Jej nazwa pochodzi od pielgrzymek królów polskich, zmierzających nią do relikwii Krzyża Świętego. Kiedyś, dawno temu szli tędy m.in. Władysław Jagiełło, Kazimierz Jagiellończyk, Jan Olbracht, Zygmunt Stary wraz z królową Boną, Zygmunt III, Władysław IV, Jan Kazimierz, Michał Korybut Wiśniowiecki. Jak o tym pomyślę, to ciarki przechodzą. Cholera, trzeba godnie pokonać ten odcinek. 

Po drodze mam jednak pomysł na przemianowanie drogi z królewskiej na "ku..wską", bo składa się głównie z kamieni i korzeni. Znów aktywuję skaner w oczach, znów koncentracja - tym razem 300%, bo już jestem mocno zmęczona, ale lecę w dół, ile sił w nogach. Wojtek, który zrobił 75 km na rowerze, już czeka na dole, a wraz z nim perspektywa obiadku i zimnego picia. Wreszcie przy Emeryku meta - co za satysfakcja :) 

Podsumowując: 

Sprzęt czyli nowy plecak z Decathlonu się sprawdził, chociaż lekko obtarł moje ramię - coś trzeba będzie z tym zrobić. Zastanawiam się, czy nie nabyć kijków. Chyba by mi się przydały na podbiegach w Beskidzie. Nogi wytrzymały całkiem spoko, gorzej z wydolnością przy próbie wbiegu na Łysicę. Zostało mi do startu 6 tygodni i pewnie brak możliwości powtórki takiego biegania w górach, więc w Warszawie muszę się konkretnie przyłożyć, żeby wzmocnić nogi i poprawić możliwości płuc. Na szczęście limit czasu będzie 5 godzin, więc marsze pod górkę wchodzą w grę. No i oczywiście marzę o powtórzeniu wycieczki biegowej w jakichś innych pięknych górach.