Co rośnie na wiosnę

Forma?
Gdyby moja forma rosła tak jak krokusy w naszym ogródku, mogłabym całkiem realnie myśleć, że jednak 3:40 się uda.

Niestety aż tak fajowo nie jest, ale idzie ku dobremu. Prędkość tempówek wzrosła, tętno spadło i powróciły marzenia o zrobieniu jakiejkolwiek życiówki w Rotterdamie - nawet kilka minut, nawet 2 minuty będą dla mnie sukcesem, bo jednak tak mocna jak rok temu nie jestem. Gdyby jeszcze te płuca działały na pełnych obrotach a nie na pół gwizdka.
Z ciekawostek - okazuje się, że udało mi się zaoszczędzić 300 zł, bo nie muszę kupować  Respibelt . Na taki oto gadżet trzeba właśnie tyle wydać, że powzmacniać mięśnie oddechowe aplikując sobie zacisk klaty. Dzięki astmie mam to w gratisie bez Respibelta ;-)

http://franciscomarinas.blogspot.com/

Dystans?
Idę na rekord. Tak desperacko rzuciłam się do nadrabiania zaległości z lutego, że w tym tygodniu sieknęłam 80 kilosów (bez 200 m) a w poprzednim prawie 70. Czyli kilometraż też rośnie. O dziwo jestem trochę zmęczona, ale nie jakoś masakrycznie, chociaż na przykład dziś miałam dość intensywny trening. Najpierw pubudka o 5:30 i 18,5 km w moim tempie (z szybszą końcówką), zaraz potem prawie 8 km z Pumami i Gazelami + 5 przebieżek x 100 m, a po powrocie do domu, znów po 20 minutach postanowiłam dokręcić 2 km, żeby dobić do planowych 28. I co? Najgorsza była ta dwójka na końcu. Zanim się rozkręciłam, kończyny dolne ruszały się jak w wiadrze z tężejącym betonem. Ale ogólnie po krótkim relaksie mam się dobrze, a wczoraj były tempówki, które też dały w kość.

Żelazo?  
No chyba rośnie, a wraz z nim transport tlenu po autostradach moich żył. Dwa tygodnie temu jęczałam, że zdycham przy tempie 6:15 z tętnem zbliżającym się do osiąganego w biegu na 10 km. Tak było, słowo harcerza. Dziś za to już tylko 143 podczas wybiegania w tempie 5:49. Znów, jak rok temu, wołowina, buraczki, natka i tablety Chela-Ferr robią swoje.

Decyzje dietetyczne?
Skoro mówimy o rośnięciu, to na szczęście nie rośnie moja waga :) Rośnie natomiast przekonanie, że czas na kolejne kroki i zmiany w sposobie żywienia. Odkąd pożegnałam się z pszenicą prawie trzy miesiące temu, co oznaczało porzucenie bułeczek, chleba, makaronu, pizzy, ciastek, itepe, coraz bardziej odchodzę od cukrów i produktów podnoszących cukier we krwi. I tak to jakoś automatycznie się eliminują z mojego jadłospisu inne mąki, biały ryż, kukurydza, część owoców. Czuję się wyśmienicie, lekko, energii nie brakuje. Idą zmiany, ale o tym napiszę osobno całkiem niedługo.

Luz w dupie?
Pozwólcie że zapożyczę od Johna Ziobry ten trafny zwrot, który dobrze oddaje, jak się poczułam słysząc od trenera, jakie to treningowe tempo mam trzymać na półmaratonie za tydzień. Rotterdam 2 tygodnie później, więc nie ciśniemy na wynik, tylko robimy w dzień półmaratonu ładne 32-kilometrowe wybieganie. Rozgrzewka + półmaraton w tempie 5:05-5:10 albo wolniej + dokręcamy po zawodach do 30-32 km. Czyli luz w dupie na trasie, zakładam wiosenny wianek i cieszę się atmosferą :)