2013: 4 wydarzenia

1805 kilometrów - to mój biegowy 2013 rok.  Maraton Orlen, Bieg Par, Zbąszyń, Pumy i Gazele - to moje wydarzenia roku 2013, które zapamiętam na dłużej.

Maraton Orlen naznaczył cieniem orlich skrzydeł pierwszą połowę tego roku. Żyłam tym i byłam tak spanikowana debiutem na dystansie 42,1 km, że bałam się odpuścić jakikolwiek trening, bez względu na pogodę. Całe przygotowania wspominam jednak jako fantastyczne chwile spędzone sam na sam z polską zimą i wiosną. No nie całkiem sam na sam, bo czasem z mężem. Miałam trudny, ale zajefajny plan treningowy, a sam bieg to ukoronowanie i wisienka na torcie, której blasku dodał fakt, że zrobiłam idealnie wymierzony co do minuty wynik. Miało być 3:50 i mimo skrętów żołądkowych było (3:50:34). I did it!  

Bieg Par na Stadionie Narodowym. Dlaczego Bieg Par? Dlaczego impreza niszowa na kompletnie nieżyciówkowym dystansie jest jednym z moich najfajniejszych wspomnień tego roku? W sumie to nie wiem, ale to było naprawdę coś wyjątkowego. Sztafety zespołów damsko-męskich (zaobrączkowanych, związków partnerskich, braci i sióstr, whatever) ścigały się wokół Koszyka Narodowego. Biegowo były to trudne kilometrowe interwały, natomiast pod względem towarzyskim były to bardzo emocjonujące i integrujące parę zawody. Razem z Wojtkiem pracowaliśmy na wynik (zajęliśmy 9 miejsce na 33 zespoły) i razem się potem cieszyliśmy. Dla mnie rewelacja i polecam biegającym parom!

Półmaraton w Zbąszyniu - NAJTRUDNIEJSZY bieg roku. A może nawet najtrudniejszy bieg w całej mojej "karierze biegowej". Miałam wielkie nadzieje związane z tym biegiem, bo w lipcu pobiegłam na względnym luzie połówkę w 1:44:45, byłam rozbiegana, więc był apetyt na dużą poprawę w okolicach 1:42. Niestety nie tym razem. Wystartowałam za szybko, niedoleczona, po infekcji i już na 3-cim kilometrze wiedziałam że będzie cieżko, ale nie przypuszczałam, że aż tak. Chyba zawsze wcześniej biegłam na zawodach z jakimś choćby minimalnym zapasem. Tu było po prostu a muerte. Jestem dumna, bo nie sądziłam, że aż tyle kilometrów wytrzymam biegnąc z tętnem 180, a pod koniec 190. W mękach zrobiłam życiówkę 1:44:11.

BKB Gazele i Pumy. "Gazele i Pumy" to moje dziecko, mój projekt, mój mały babski klub biegowy. Wymarzyłam sobie, że zachęcę do biegania inne babki i ...udało się. Na zawsze zapamiętam pierwszy trening. Denerwowałam się, czy w ogóle ktoś przyjdzie, jak to będzie, a potem poszło i kręci się dalej. Nie jest nas dużo, ale widzę, że i ja i moje dziewczyny mają z tego radochę. Teraz już biegamy w dwóch grupach zaawansowania (ja się oczywiście na godzinę klonuję i jestem tu i tu :)). Mam nadzieję, że klub się jeszcze będzie rozwijał i rozrastał. No i że wreszcie dorobimy się fajnego logo Gazel i Pum. 

Fajnie by było, gdyby rok 2014 był równie ciekawy, udany. I żeby było ZDROWIE! 

Plan treningowy już mam - robię. I znów będzie mnie trenował ten Pan. Zawsze przed zawodami patrzę na to zdjęcie - czy może być większa motywacja? ;)

Prawka autorskie - Jakub Czaja

A jak Wasze kamienie milowe tego roku?