Ja Wisła, ja Wisła

Na niedzielny trening czekałam z niecierpliwością, bo wpadłam na pomysł, żeby sprawdzić nową trasę biegową czyli opisaną np. w Gazecie dziką ścieżkę wzdłuż praskiej strony Wisły. Pomysł zrealizować się udało i było to jedno z fajniejszych moich biegań ostatnimi czasy.

Ale do rzeczy: 
Godz. 9:00 rano
Pogoda: słońce, temp. ok. 15 stopni
Start: pod Mostem Łazienkowskim obok Klubu (chyba) Kajakarskiego. Samochód zostawiłam po drugiej stronie ulicy na Zwycięzców.

Od razu lokalizuję schludną ścieżkę otoczoną z obu stron eko-płotkiem i ruszam w stronę rzeki. Obok mnie przejeżdza patrol Straży Miejskiej na rowerkach co powoduje, że czuję się jakoś bezpieczniej. Na brzegu normalny przystanek promów firmowany przez ZTM (!) (żadnej kursującej jednostki akurat nie było) i skręt ścieżki, która od tej pory biegnie równolegle z nurtem rzeki.

Powiem wam że jest super! Można się poczuć jak daleko poza miastem (no może gdyby nie wyłaniające się co jakiś czas przęsła kolejnych mostów, ale to dodaje kolorytu). Jest ścieżka, są chaszcze, zwalone drzewa i jest w zasadzie dość dziko. Ćwierkające ptaki zagłuszają mi iPoda, więc wyciągam z uszu słuchawki i integruję się z przyrodą. Mijam paru rowerzystów i biegaczy oraz panów/panie z pieskami. Jest też po drodze plaża z leżakami i chyba boiskiem do siaty.

Nie zdążyłam zrobić zdjęcia żadnym biegaczom, więc to jest z Gazeta.pl

Można biec dalej, ale żeby sobie wyrobić pogląd na zmiany na obu brzegach rzeki, postanawiam przedostać się na drugą stronę. Biegnę Mostem Świętokrzyskim wspominając z łezką w oku półmaraton, a potem po odstaniu długich minut na światłach (tym razem w towarzystwie patrolu policji ;-D), zasuwam z lewej strony już betonowym i wcale nie dzikim nabrzeżem.  Tu też jest na swój sposób miło. Można na przykład zboczyć z drogi do Portu Wisła Pepsi czy tam Portu Pepsi Wisła, żeby pod sztuczną palmą wychylić browarek, pobujać dziecko na huśtawce, wspiąć się na ok. 8-metrową sztuczną ściankę i ogólnie rozerwać rodzinnie.  Jeśli nie ma takiej woli, można biec bulwarem dalej, znów aż do Łazienkowskiego przed którym mijamy wypożyczalnię kajaków.  Na rzece kajakarzy sporo, wiec jak widać da się - nie wiem tylko, czy amatorzy radzą sobie z bystrym nurtem.

Wracam Mostem Łazienkowskim wykonując w sumie prostokąt o długości ok. 6,7 km (oczywiście z przerwami jeszcze na marsz, wrr!) i jestem bardzo uradowana, że coś się zaczyna dziać nad Wisłą. Od dziecka lubię wodę i w każdym obcym mieście uwielbiam łazić po porcie, przystani, bulwarze, itd., więc mam nadzieję, że teraz będę sobie często biegać w weekendy właśnie z biegiem rzeki albo pod prąd ;-)